Al veertig jaar lang is Rob de Paauw regelmatig op de bok te vinden om een volleybalwedstrijd in goede banen te leiden. Voor dat jubileum werd hij afgelopen september door de Nevobo onderscheiden met een gouden speld.
“We hebben jaarlijks een bijeenkomst voor scheidsrechters en dit jaar moest ik ineens naar voren komen om het speldje in ontvangst te nemen”, vertelt een trotse De Paauw, die niet doorhad dat hij dit jaar onderscheiden zou worden.
De inmiddels 56-jarige bondsscheidsrechter en volleyballer bij de recreanten van VIVES begon met fluiten toen hij zestien jaar was. “Je start natuurlijk op laag niveau, want in eerste instantie mag je alleen een klasse lager fluiten dan je eigen klasse.”
Scheidsrechterscursussen
Maar al snel besloot De Paauw scheidsrechterscursussen te volgen en mocht hij steeds hoger gaan fluiten. Hij deed dat omdat hij daarvoor gevraagd werd – “mensen vonden dat ik goed floot” – en ook omdat het de broodnodige punten opleverde voor VIVES.
“Als je teams hebt die op promotieklasse- en divisieniveau spelen, kost dat de vereniging punten. Dan moet je om dat te compenseren scheidsrechters leveren.”
De Paauw merkte dat hij dankzij het fluiten “veel leert van het spelletje”. “Je weet precies op welke positie iedereen in het veld moet staan en wanneer je mag protesteren, bijvoorbeeld. Of eigenlijk moet ik zeggen: om uitleg mag vragen. Protesteren mag natuurlijk eigenlijk helemaal niet.”
En daarnaast vindt hij het fluiten nog altijd leuk. “Vooral in een wat grotere hal met veel publiek” geniet De Paauw van het in goede banen leiden van een wedstrijd. “Hoe meer sfeer, hoe beter. Eigenlijk zoals hier bij DePartyshop.nl VIVES heren 1 en dames 1, ja.”