De schemer is net ingeslagen als ze bus uitstapt. De chauffeur groet een laatste keer, geeft een dot gas en sjeest weg. Op naar zijn avondmaal, misschien naar vrouw en kinderen. Ze kijkt om zich heen. In de verte ziet ze wat gebouwen, daar zal ze moeten zijn. Het is fris buiten. Ze hijst de tas op haar schouder, huivert een keer en begint dan te lopen. Ze klimt de berm door en steekt een verlaten parkeerplek over. Niet veel later nadert ze de ingang. Ze is nog vroeg, maar besluit alvast een kleedkamer op te zoeken. De rest zal snel komen.

Niet veel later gaat de telefoon. Een naar gevoel bekruipt haar. Het zal toch niet…? Aan de andere kant van de lijn klinkt een stem. Ze hangt op. Gedesillusioneerd. Eenzaam. Tien minuten later stopt er een auto voor de deur. De duisternis is inmiddels ingeslagen. Ze stapt in en de auto scheurt weg.

Niet veel nadert ze een deur. Ze haalt een paar keer diep adem. Sluit haar ogen. Bang voor wat komen gaat, maar een stoere meid zet altijd door. En dus trekt ze de deur open. De hoeveelheid licht verblindt haar, milliseconden later bereikt de hoeveelheid geluid haar oren. ‘JAAAAAAA DAAR IS ZE HOOR’. Ze lacht. Ze is thuis.

Een klein kwartier later, want meer tijd krijg niet als je in de verkeerde hal je avond bent begonnen, klinkt het eerste fluitsignaal. Er staat de dames van VIVES een pittige avond te wachten. Want het zal niemand onbekend zijn: tegen een mindere tegenstander spelen is nooit makkelijk. En helaas vervalt dames 6 in een veelgemaakte fout: zenuwen lijken de eerste set te leiden. Er wordt prima gespeeld, maar te veel ballen vallen net de verkeerde kant op. Uit, in het net. Vloeken, herpakken, opnieuw proberen. VIVES weet druk te zetten, maar in puntenaantal trekt VC Houten aan het langste eind.

In de tweede set herpakken de dames zich. Bontje knalt de eerste twee ballen erin met een vaart die Max Verstappen nog maar moet zien te halen dit weekeind. Het startsein van een prachtige set. Er wordt goed gespeeld. Nette pass, goede aanvallen en een topsfeer. Halverwege de set lijkt het nog even in te kakken, maar als coach Céline dreigt met wissels, staat iedereen weer op scherp. Een zakelijke overwinning volgt met als motto: ‘lekker wat je doet!’  De derde set wordt eveneens makkelijk gewonnen. In de vierde set is het last minute nog even spannend, maar gelukkig trekt nu dames 6 aan het langste eind. 3-1 hoezee!

Maar de avond is nog niet voorbij, want er gaat ook nog gebowld worden! De bowlingbaan dacht: twaalf vrouwen aan de bowling, laten we de witte wijn maar koud zetten. Na de eerste bestelling staat de stress toe, is er wel zoveel bittergarnituur op voorraad?! En waar is dat extra fust bier?! Drie man sterk komt de dames voorzien van bier en ballen. Zo zien we het graag. Over het bowlen zullen we het verder niet hebben. De talenten blijken hierop ver uit elkaar te liggen. Maar voor de ongelovige mannen: Hylke, Jiska had écht 100 punten. Renzo, Manon heeft écht gewonnen en Thomas: Sanne was kwam écht boven de 100.

Zien we je snel eens bij onze wedstrijd? Leuk dat hoge niveau, maar bij ons is het pas écht gezellig.

Liefs, dames 6.